1975-1982 - Die goeie ouwe tijd
Waarschijnlijk klinkt dit voor velen die dit kopje lezen gek, maar, de allerjongste jaren van mijn leven beschouw ik eigenlijk als hele fijne jaren, dan wel niet de fijnste tot nu toe! Waarom? Ik weet het niet, het had wel wat, het leven in de jaren '70 .....
Waarschijnlijk hadden deze jaren ook nog wat, omdat ik toen nog lekker gewoon kind mocht zijn, alhoewel ik als kind toch al wel tegen veel dingen opknalde, dan ook letterlijk gezien weleens! Maar verder? Ik had nogal een fantasierijk verleden enerzijds, maar was het enerzijds wel zo fantasierijk? Anderzijds had ik ook totaal weer niet echt zo'n enorme fantasie, maar mocht ik toen al leren vanuit de natuur en ik kan me bepaalde dingen ook nog erg goed herinneren!
Vanaf mijn eerste levensjaren tot aan nu bijvoorbeeld, heb ik me altijd anders gevoeld dan anderen, terwijl ik dit niet per definitie wilde, aangezien ik ook wel het type mens ben wat van gelijke en gelijk(w)aardige behandeling hou, maar toch ...
Vanaf heel jong kind had ik al het gevoel dat ik iets miste, had het gevoel dat ik eigenlijk een deeltje niet-Aards invloeden had en dat heb ik nog steeds eigenlijk, hoewel ik er nu beter mee kan leven ;-) Heel veel dingen waren me vroeger ook wereldvreemd, terwijl heel veel dingen die anderen vreemd vonden ik die juist de normaalste zaken van de wereld vond! Velen hebben dit altijd geweten aan mijn slechtziend zijn, ik heb deze mening nooit gedeeld, en zal deze mening ook nooit delen, omdat dit slechts een uitweg zoeken is om iets onbekends een naam te willen geven en om dit in een hokje te willen plaatsen!
Maar, ben ik eigenlijk wel zo speciaal? Wat was er nu zo speciaal aan me? Ik vond het allemaal heel gewoon want ieder individu is speciaal, maar ... Hoe? Wat? En Waarom verder? Nou, klik maar op de onderstaande links om zo door de links een te komen ...
Een grenzeloos oog voor het zichtbare en het onzichtbare
Positiviteit
in zilveren muntjes
Vanaf heel jongs af aan ben ik met spiritualiteit in aanraking gekomen, terwijl ik eigenlijk niet uit een spiritueel ontwikkeld gezin stam ... Mijn oma (de moeder van mijn moeder) won vroeger altijd wel met loterijen, net als dat mijn moeder deze gave ook wel in zich heeft en mijn opa (de vader van mijn vader) heeft zich als twintiger bezig gehouden met spiritualiteit en heeft enige ervaring met uittreden, maar hij heeft dit op latere leeftijd helemaal afgezworen omdat het hem angstig maakte en hij praat er liever ook niet over, nu is hij Rooms Christelijk en ach, hij is er gelukkig mee .....
Mijn moeder staat enigszins open voor spiritualiteit, maar eigenlijk ook weer niet, onderbewust zoekt ze wel naar spiritualiteit, maar het komt er bewust niet echt uit, behalve dan dat ze helemaal maf is van Chinese kunst, Chinese meubels en kledij enzo, eigenlijk heel de Chinese cultuur wel!
Mijn vader die gelooft in niks na de dood is erg sceptisch en noemt alles wat zich bezighoudt met het spirituele danwel het paranormale maar waarzeggers, maar stiekem stond hij wel naar de sterren te kijken nadat Trixie, het hondje van mijn ouders, was doodgegaan op 27 december 2004 ...
Mijn broer en ik zijn nieuwetijdskinderen, maar mijn broer vindt het spirituele maar zweverig en eigenlijk weet hij niet zo goed wat hij ermee moet, hoewel hij mij wel in mijn waarde laat gelukkig!
Ik ben in die hele warme lente van 1975 geboren en 2 maanden nadat ik geboren was ontdekten men dat ik een visuele beperking had (en heb). Het een en het ander hierover heb je al kunnen lezen onder de link Een beetje over mezelf ... Dan gebeurt het dat je als baby al heel veel in aanraking komt met allerlei instanties, doctoren, professoren, (ortho) pedagogen, psychologen, maatschappelijk werk, ambulante vroegbegeleiding en meer van dat soort instanties ... Men schatte mijn visus toen op 3 procent ofzo, maar zeker weten wist men dat niet ... Eveneens als dat ze niet wisten of mijn visus vooruit zou gaan of dat het stabiel zou blijven of dat die juist achteruit zou gaan ...
Het enige wat ik me nog als de dag van gisteren kan herinneren van de tijd dat ik een klein, rustig (maar soms ook weleens druk ;-) ) en vrijgevochten meisje was, en ook dat ik nogal gek op water was ... In bad gaan vond ik helemaal geweldig, evenals Oxygen van Jean Michel Jarre die ik me nog vanuit de tijd dat dit liedje uit was kan herinneren! Ik hing toen vaak op de bank rond bij de houten stellingkast waarin een hele oude zwart/wit TV stond en een hele oude zilverkleurige stereotoren! Vroeger stond bij ons thuis altijd de radio aan en vaak kwam Oxygen dan ook voorbij (niet zo gek, het was toen een hele grote hit!) LOL! Eigenlijk was ik vanaf dat moment al verliefd op synthesizer en digitale muziek, gheeh! Televisie op zich vond ik niet zo interessant, behalve de reclames, want daar kwam Loeki de Leeuw in voor en die vond ik als kind helemaal geweldig! Zo'n sullig en onschuldig leeuwtje die soms weleens domme dingen deed maar toch niet slecht van hart is ;-)
Mijn moeder had ook heel veel planten in huis en echt van die jaren '70 meubels toen nog, inclusief rode houten ronde tafel en een hele ouderwetse zwart/beige wandkast! De deuren waren groen, evenals de muren in de keuken en heel vroeger hadden we beige vloerbedekking en een hele mooie natuurstenen schouw, 2 donkerbruine ripbanken, van dat jaren '70 behang met drukke figuurtjes en mijn vader had zelf de houten salontafel gemaakt, een heel groot lomp geval, maar het had wel wat die tafel, gheeh! En we hadden ook nog een aquarium, jaah! Met tropische vissen, en dat was iets waar je mij ook wel voor kon porren, ik hing er ook vaak met mijn neus tegenaan, gaaf hoor al die tropische vissen in allerlei felle kleuren! Het waren nogeens tijden ...
Toen ik een jaar of 3, 4 was, zag ik de zilveren chromen jaren 70 lamp met gaten die we ook hadden al langzaam veranderen in een totaal ander beeld, alsof hij zich bevond in een hele donkere ruimte, wat op een sterrenhemel leek. Voor mij was het toen nog totaal onverklaarbaar, hoewel ik dat ding gewoon leuk vond om mee te spelen met name als hij aan was, tot ergernis van mijn moeder, schonk ik er verder geen aandacht aan ...
Hoewel ik mijn opa van mijn moeders kant nooit IRL gekend heb, was ik als jong kind wel geinteresseerd in hem ... Hij was overleden toen hij 46 was en mijn moeder was toen 13 ... Maar die verhalen over opa vond ik altijd schitterend en hij was ook zo'n vogelgek wat ik ook al vanaf jongs af aan ben, gheeh!
Op mijn 3e wist ik al iets wat de wetenschap nog niet wist en dat was dat ik met mijn linker oog vooruit zou gaan en met mijn rechter oog achteruit, maar goed ... Het was ook mijn eerste voorspelling, iets wat ik als 3 jarig kind absoluut niet kon weten, laat staan dat wetenschappers als professoren en doctoren er wat van konden zeggen, en deze mensen hebben toch geleerd zul je zeggen ... Maar, niemand kon er wat van zeggen ... Maar ik wist het gewoon als kind al dat mijn linker oog stappen vooruit zou gaan en mijn rechter oog stappen achteruit en zo is het ook gebeurd in de loop van de tijd! Ik zag toen ik 3 was met beide ogen ongeveer 5 procent ... Op een of andere manier wist ik toen al dat het zo zou gaan verlopen, al moest je me toen niet vragen hoe ik dit wist ... Het was een gevoel, en ik wist het ineens ... Het was ook heel gewoon voor me om dat te weten .....
Iets in me zei me toen ook al dat ik mijn ogen moest trainen vanaf dat moment al en het leek ook wel alsof iets in me zei dat ik toen al een heel plan uiteen moest zetten om dat voor elkaar te krijgen ;-) Ik had namelijk hele erge nystagmus (ongecontroleerde oogbewegingen) en verzon allerlei manieren om dat onder controle te kunnen krijgen ... Er was niemand die mij dat op therapeutische basis oplegde ofzo, want ach ... "Ze kan het toch niet zien en dat moet vanzelf beter groeien." maar het was net alsof de opdracht van boven was gestuurd, alsof ik al begeleiding kreeg, al wist ik daar op mijn 3e nog niet zoveel vanaf ;-)
Een grenzeloos oog voor het zichtbare en het onzichtbare
Ik was als kleuter een heel levendig kind wat oog had voor alle detail en op veel plekken al feilloos de weg kon vinden! Ik sloeg alles in me op wat ik tegenkwam onderweg en vond zo mijn weggetje. Bovendien was ik een beetje dromerig ergens, had een rijke fantasie maar kon ook druk kletsen, maar in de pauzes was ik bijna altijd alleen aan het spelen ... Op de creche al, kwam ik eens een keertje aanzetten met "Kijk ik heb vingerhoedjes om!" Had ik de hoedjes van paddenstoelen om al mijn 10 vingertjes gedaan en kwam ik daarmee naar binnen zetten alleen de leidsters vonden dat daar niet zo grappig, gheeh! Ik kan me dat nog goed herinneren LOL!
Op Tomteboe speelde ik eigenlijk ook altijd in mijn eentje ... Bijvoorbeeld met kiezelsteentjes ... Dan ging ik op zoek naar kiezelsteentjes die ik deelde in 2 groepen ... Gelige en wittige (dat waren de goede) en zwarte, bruine en grijze (dat waren de slechte) en die goeden moesten natuurlijk de slechten verslaan ... Zo ging ik dus "bacterie-oorlogje" spelen (zo noemde ik dat toen), want de medische encyclopedie van opa was ook heel interessant, vooral de plaatjes die erin stonden en wist eigenlijk al veel eerder hoe de anatomie van een menselijk lichaam in elkaar zat dan dat ik kon klokkijken, kon rekenen of met geld kon omgaan ;-) Ik was ook net als een kraai want alles wat blonk glinsterde vond ik interessant, of het nu kleine doorzichtige steentjes waren, oorbellen of zilver of goud, klein of groot, maakte mij niet uit gheeh!
Ik vond de natuur ook altijd heel interessant (en dat vind ik nog steeds) en dat resulteerde zich niet alleen maar in het feit dat ik als peuter paddenstoelen als vingerhoedjes gebruikte, maar ook dat ik altijd naar rupsen en andere insecten zocht! Ik had oog voor detail en iets in me zei ook dat ik mijn best wel wiebelende oogjes moest blijven trainen, ik heb het feit dat ik slechtziend ben ook al in mijn kleutertijd compleet verwerkt! Het wil niet zeggen dat ik het nu nog steeds niet weleens jammer vind dat ik nooit brommer of auto zou mogen rijden, laat staan in mijn uppie op de fiets mag stappen, maar het beeld wat ik wel en niet kon zien dat wist ik gewoon al als kleuter ... Velen beginnen dat proces pas veel later!
Verder was ik al heel vroeg geinteresseerd voor de Hemel, God en dat soort dingen ... Toen ik 6 was en mijn overgrootoma op 96 jarige leeftijd overleed vroeg ik me, hetzij inwendig, al af waar overgrootoma, of zoals wij haar noemden "Klein Omaatje" naar toe zou gaan ... Naar God en naar Jezus in de Hemel ... Maar, hoe zag het er daar dan uit? En, was Jezus niet net zo belangrijk en net zo speciaal als dat wij ook zijn? Was er een Hemel voor iedereen apart ... Zoals een hondenhemel, een kanariehemel, een vissenhemel?
Ik interesseerde me ook wel voor dingen als technologische vooruitgang (zoals computers) en in zekere zin ook wel voor planeten, sterren enzo, maar verder dan dat ik er wel open voor stond, ging ik toen nog niet .....
Ik vond het alleen nooit zo leuk om als speciaal gezien te worden, de creche heb ik op een gewone speelzaal gedaan en was daar volgens mij ook wel de gangmaker soms LOL!
Maar de kleuterschool werd Tomteboe, een medisch kinderdagverblijf ... Toen ik 4 was ging ik dus naar Tomteboe en mijn muzikaal ritmegevoel werd al snel ontwikkeld en naast dat ging ik me ook bezighouden met tekenen en tekende al snel hele gedetailleerde tekeningen! Tekenen vond (en vind) ik ook ontzettend leuk en kon op mijn 5e al tekenen als een 8 jarige! Toen ik een jaar of 5 was had ik al een aardig woordbeeld en makkelijke woorden kon ik al schrijven, zelfs mijn eigen naam! Mijn tekeningen werden steeds beter en hoewel ik eerst voornamelijk poppetjes/mensen tekende, ging ik me bezighouden met vogels tekenen en dat is op een hele mooie manier ontstaan! Eerst kon ik alleen maar volwassen vogels in foetushouding tekenen, maar langzamerhand werden de vogeltekeningen van nu "geboren", dat was zo apart dat ik je dit even niet wil onthouden, want het heeft eigenlijk alles te maken met mijn onderbewuste spirituele groei, omdat het eigenlijk best wel frappant is, want als je de symbolische waarde weet, dan zou je kunnen zeggen dat je die vogeltekeningen als oude zielen in een pril ontwikkelingsstadium kunt zien ...
Op mijn 5e kreeg ik ook eens een keertje een metalofoon in mijn handen geduwd, want de juffen vonden mijn ritmisch gevoel wel heel erg goed! Een van de juffen zong een liedje voor en na dat 3 keer te hebben gedaan speelde ik dat waarrempel na ook! Dat was op zich al heel apart, maar de rest krijg je nog tegoed van me onder de link Kunst ;-) Nu was ik als peuter al gek op Jean Michel Jarre en ik kan zijn hits uit die tijd mij nog steeds herinneren vanuit DIE tijd gezien, en dat is heel uniek want normaal gesproken gaan je herinneringen tot aan je 3e terug, bij mij tot aan mijn 1,5 jaar, maar toen mijn muzikale ontwikkeling wat verder ging, ging ik dat ook nog allemaal naspelen, gheeh!
Positiviteit in zilveren muntjes
Al voordat ik naar Grave ging, had ik al een soort tool ontwikkeld om in zilveren muntjes positiviteit te stoppen door middel van warmte, en die aan mensen te geven die zich niet zo lekker voelden, hetzij lichamelijk, hetzij emotioneel gezien, en hey, dat werkte ook nog! Dat was toen ik 6-7 jaar oud was ... En ik stopte ook alleen maar positieve energie in zilverkleurige munten en die gaf ik dan aan mensen die verdrietig of ziek waren en die positiviteit werkte zo goed dat ze zich na een uurtje of 2-3 een stuk prettiger gingen voelen! Als kind noemde ik het "goede en warme energie in munten stoppen omdat die de energie heel goed kunnen uitstralen en de zilveren nog beter dan de anderskleurigen" ...
Wist ik veel dat ik al KNETTER spiritueel bezig was !!!!! Ik was als kind ook heel begaan met alles en iedereen, omdat ik onderbewust heel sfeergevoelig was, en had ook nog steeds oog voor detail van alles wat er zich om me heen bevond, omdat dit alleen maar mijn visus ten goede zou komen en zo bleef ik de dingen ontwikkelen!
Maar als ik mezelf tenslotte moet beschrijven, dan beschrijf ik me meer nog als dat ik een dromerige rebel was die soms weleens een gangmaker kon zijn en tegen alles wel zo'n beetje de kont tegen de krib kon zetten omdat ik alles altijd zelf wilde proberen en tot die tijd was voor mijn gevoel verder nog wel goed en zorgeloos te noemen ... Toen ik 6 werd werd me al heel erg duidelijk waar mijn toekomst zou zijn, Grave ...